yok

ve işte yine ordaydım..
o küçük odada
düşüncelerimle başbaşa..
yoktu artık..
ondan tek bi parça bile kalmamıştı..
tek bi parça bile..
tek..
nasıl olabilir diye düşündüm..
nasıl??
nasıl ona en çok ihtiyacım olduğu anda ortadan kaybolabilir??
nasıl beni bu kadar aciz,
bu kadar çaresiz bırakabilir??
bunun doğru olabileceğine inanmak istemedim
ve her zaman beni beklediği yere kaydı gözlerim
o an
o korkunç
o kocaman an
gerçeği kavradım
ve yokluğunu haykırdım
"anneee.. tuvalet kağıdııııı!!"