Boleyn Kızı

an itibariyle bitti..
önceden Henry'nin bütün şerefsizliklerine rağmen kendisine karşı bi sempati besliyodum açıkçası evet.. 'adam keyfine düşkün kral tabi yapabiliyosa yapar' diyodum filan.. ki aslında başkası olsa demediğimi bırakmıycağım hareketlerine karşı böyle anlayışlı olmamın sebebinin piyasadaki bütün Henry'leri taş gibi insanların canlandırması olduğunu düşünmüyo değilim.. allah aşkına bak şuna bi yani..
ama yok bu sefer cidden sinir oldum yani.. henry lafı duymak istemiyorum..
hayır yani anne filan umrumda değil.. derdim mary'le..
kendimi biraz fazla kaptırmışım sanırım karaktere, yine tutamadım kendimi.. bi yandan burnumu silip bi yandan kitaba ağlamıyım diye çırpınırken 'ırrrspı çıcıı' dedim içimden gele gele..
ayrıca anne'in idam sahnesini kitabın başında amcası mı ne onun idam edildiği sahne gibi yazmış, yani mary 12 yaşındayken amcası idam edilirken kafasından geçirdiği şeyleri düşünüyo yine.. hoşuma gitti o kısmı..
ayrıca bu pek hoş eserin ayrı bi güzelliği var ki 'bi kitap insanı nası zaten bildiği şeylere şaşırtır?' sorusunu sordurdu.. bi daha filmini izlemek lazım aslında bunun üstüne.. neyse artık.

dilşut kraliçenin soytarısı bebeyim xD xD pliz.