babaneM

bildiğin gibi öyle pek aman akrabalarımı göreyim, sevgi seli olayım, hiç yanlarından ayrılmayayım modunda bi insan değilim.. yani akrabalarım günlük hayatımın bi parçası değil.. akraba ziyareti sevmem, ki zaten benim için akraba kavramı anne babanın kardeşlerinden ve kuzenlerimden öteye gitmez.. ama bu sabah artık benim için bi ritüel halini almış olan babanemin gelin bize çay için teklifini reddetme eylemini gerçekleştirdikten sonra farkettim ki ben bu kadıncağızı hep reddediyorum.. sonra bi de arada sırada tamam gelicem diyorum ekiyorum filan.. her gün evinin önünden otobüse biniyorum bi yukarı çıkıp nabıyon babane demiyorum.. üzüldüm sonra işte bunları düşünüp.. ne biçim torunum ben üzülüyodur o kadıncağız dedim.. gidiyim bari bi ara.. hatta bugün gidiyim evde yemek de yok karnımı da doyururum bahaneyle di mi ama..