10 x 0 = 0

nabar?

dünden beri ders çalışmam gerekmiyomuş gibi davranıyorum. başta baya huzur vericiydi de son yarım saattir o kadar değil.
   
uzun zamandır yazmıyorum evet biliyorum ama iyi haber bu süre zarfında bişiler üzerine düşündüm. tabii ki faydalı şeyler değil ve tabii ki sizi ikinci zuckerberg yapıcak şeyler de değil ama şeyler işte..

misal geçen cumamın ilk bölümünü, artık yaklaşık iki haftadır devam eden koyver gitsinciliğim sonucu elde ettiğim ürkütücü görünümümle derse giderken bunu yapamayan kızlara üzülmeye ayırdım misal. sonra biraz daha düşündüm, baktım, bana ne kanke? varlığını güzelliğiyle tanımlamasaydı, bana mı sordu? benim kafam rahat, bütün sosyal çevrem her halimle kucaklıyo beni, canlarım.



eğitim hayatımın gidişatına dair manzaanın sonunda anlamlı bi bütünlük oluşturmaya başlamasıyla birlikte "yoksa ben aptal mıyım?" diye düşünmeye başladım mesela. uyumadan yaşamanın sırrını çözmek üzereyim, sürekli bişiler yetiştirmeye çalışıyorum -yetişmiyolar çoğunlukla ama olsun-, bütün sınavlarıma öküzcük gibi çalışıyorum ki daha sadece ilk midtermelerle bu seneye kadarki toplam ders çalışma miktarıma yaklaştım falan ve elde ettiğim tek başarı curve'ün altında kalmamak! pek çok insan -ve aslında ben de- asıl sorunun okulun yanında bi de sosyal hayatımı yaşatmaya çalışmam olduğunu söylüyo ama öbür türlüsü de bana gelicek gibi değil ki aslında normal olan o değil. insan görmeden mi yaşıycam kanke, olmaz o öyle.


yine de "derslerin ne alemde?" dedi diye babama çemkirmemeliydim, yarın akşama kadar iyi davranıcam kendisine.. ama sormasın onlar da yaa öf.

bu arada göz doktoruna gitmem gerekiyodu ama haftaya kaldı. hadi geçmiş olsun. ben ve yamuk gözlüğüm, en az bi hafta daha birlikteyiz.


son olarak, aşık olduğunuz/hoşlandığınız/sevdiğiniz kişinin size karşı aynı şeyler hissetmek zorunda olmadığını algılayabildiğiniz gün benim kadar cool olmayı başarıcaksınız ama şimdi dağılın lütfen.