A hole on the toilet wall: küçük büşü, acıların çocuğu

Sayfalar

oh my çok çılgın!

22 Haziran 2008 Pazar

küçük büşü, acıların çocuğu

gecenin üçünde nerden aklıma geldi ben de bilmiyorum ama küçüklüğüme dair bi anımı anlatıcam..
yani anı sayılmaz da öyle bi şey işte..
şimdi ben daha çok küçüğüm, anaokuluna filan başlamamışım 3 veya 4 yaşlarındayım heralde..
leyla abla tarafından bakıldığım yıllar..
herneyse bi sabah annem işe gidicek ama ben gitmesini istemiyorum tabi..
tutturmuşum gitme, oyun oynayalım diye.. ağlamışım filan..
bu kısımları hatırlamıyorum annem anlatmıştı buraları..
benim hatırladığım kareler şunlar..
annem tamam oynayalım diyerek bir ipin ucunu bana veriyo, sınra kendi de öbür ucunu tutuyo..
ben mutfakta mı neyim işte içerde, annem de balkonda..
ipi sallıyoruz oyun oynuyoruz sözde..
sonra annem şimdi sıra sende diyo..
yer değiştiriyoruz.. ben balkona annem içeri..
sallıyoruz filan..
ancak ben tekrar yer değiştirmek için döndüğümde ne göreyim..
bir adet kapı, ve o kapının kolu ve o kapının kolunda, aslında annemin tuttuğunu sandığım ip..
bağlayıp kaçmış..
çok ağlamıştım..
yazık bana..
annem de o gün çok üzülmüş, ama mecbur olduğundan gitmek zorunda kalmış..
böyle işte..



bu arada oha kanal d de nası bi film başladı öyle.. yuh eöh orgh!!

1 küçük şişe sallanıyor:

Adsız dedi ki...

hahha çocukluğunda bişiler saklı biliyodum..
çok büyük yara almış yavrucak toparlayamamış>D