içe döndüm

dün gece edward'la bella'nın aralarındaki durumlar canımı sıktığı için uyuyamamak suretiyle yatakta sağa sola dönerken düşündüm..
"büş" dedim kendi kendime "sence de kendini biraz fazla kaptırmıyo musun??"
sonra düşündüm ulan cidden ben kendimi böyle şeylere çok kaptırıyorum..
peki neden??
annemin bu konudaki teorisine göre özellikle bağımlılık derecesinde bağlandığım, normal hayatımı engelliycek derecede esir olduğum kitap, dizi vs.'nin hepsinin ortak noktası şu ki hepsi aslen yaşamak istediğim şeyler..
kendi iğrenç, sıkıcı hayatımı yaşamaktansa hayal dünyasında, o dizi, kitap vs.'nin karakterlerinin dünyasında yaşamayı tercih ediyomuşum..
düşününce bana da mantıklı geldi..
zengin veletlerinin oynadığı dizilere bağlılığımın sebebi belli, adamlar bütün gün yiyo, içiyo, geziyo, sanki çok yoruluyomuş gibi arkadaşlarıyla tatillere filan gidiyolar...
bu konuda kendime bakmıyorum bile..
ya da twilight..
soruyorum size hayatındaki en büyük heyecanı tavuk burgerin dışındaki kağıdı açarken yaşayan bi insanım ben.. nası kendimi kaptır mıyım??
onun dışında düşününce hayatımda kötü bişey de olmuyo..
annemle babamla gayet aram iyi,
kimseyle kavga etmem, bi sorunum filan yok..
hergün mal gibi okula git, ders yap, eve gel, pc aç, ödev yap uyu..
yeter yaaa çok sıkıldım..
sonuç olarak evet keşke vampir bi sevgilim olaydı da kurtulaydım şu sıkıcı durumdan..
rahat bırakın bizi mutluyuz edward'la..


bu arada yeniay bu gece biticek galiba çok az kaldı..