gece hayatım

gece bir buçukta Gökçe'yi arayan D'nin telefonunu benim açmak zorunda kalmam, annemin kim bu saatte arıyo bakışları altında iki tarafa da bişeyler hissettirmeden muhabbeti sürdürme çabalarım, telefonun öbür ucundakinin sesine bakmadan (çikolataya konuşsa dayanamaz erir öle bişey) Didi'yle konuşuyorum de şeklindeki önerisi, gökçe nihayet gelip telefonu alıverince annemin "kim o sevgilisi di mi?" sorularını püskürtmeye çalışmam.. annemin üstüne utanmazca ve farkedilmediğini sanarak gökçenin kapısını dinlemeye çalışması, gökçe'nin gülme krizine girmesi, benim sinirden köpürmem.. hayır yani bi de anlayışlı anneyim ben anlatın bana her bişeyinizi triplerine giriyo ya ifrit oluyorum.. şimdi dicem "anne bu D, gökçe'nin sevdiceği, ankara'da.. bundan kasıyoruz günlerdir ankara ankara diye.. haydi gönderin gari" olmicak..