hiç insanın kuzeni annesini çalar mı ya!?

bunu da çocuğu yerine yeğeniyle muhabbet etmeyi tercih eden ebeveynlere ithaf ediyorum

şunca yıldır kardeş sahibiyim ebeveyn paylaşma konusunda zerre sıkıntım olmamış, kıskanmak filan bilmediğim şeyler bunlar hep.. yani öyleydi.
şöyle ki en büyük ve en sorunlu kuzenceğizimle -annemin yaş itibariyle kendisine en yakın yeğeni olur 10 yaş kadar küçük kendisinden- günde minimum yarım saati bulan telefon konuşmalarıyla zaten bi süredir beni sinir ediyolardı.
az önce aradım kendisini nabıyon nediyon konuşması için çünkü evde olduğumda o gün ne yaptığımı inciğine cinciğine kadar anlatan bi insanım ve yıllardır devam eden alışkanlıktan bi anda kurtulamıyo insan. bi andan da haber vericem cuma değil cumartesi gelicem eve, pazar da şu var bu var bik bik, parasal durumlar neyin..
hanım telefonda yeğeniyle konuşuyomuş.
bizim konuşma aynen şu:

-nassın iyi misin, hıhı tamam kızım hıhı.
+anne ben pazar bidi bidi..
-hıhı tamam hadi kızım tamam peki. hıhı hadi iyi bak kendine çat.

ULAAAAAAAAAAAN!!!!! BU KADIN KİMİN ANNESİ??
illa depresyona neyin mi girmem lazım anlamadım ki!
sanki kendi annesi yok benimkine kalmış.