obaa

açlıktan ölmek üzere olduğumdan sebep korolar konserine gitmek yerine yurduma yöneleceğimi belirttiğimde saat 8 civarındaydı. saat 10'a geliyo ve ben hala açım. yemeksepetine söyledik, bişiler olmuş bizim siparişler iptal. aramışlar ulaşamamışlar, biz de gıda gelicek diye bekliyoruz. kendilerine fırçayı bastıktan sonra (bunu nedenini hala tam olarak bilmiyorum ama odadan aramaları gerekirken aramadılar diye sanırım) başka yerden sipariş verdik ve onun gelmesini bekliyoruz. geçen süre içinde odamıza gelen tkp gençlerini sanki çok ilgimizi çekiyomuş edasıyla dinledik, onları yarınki film gösterimine gideceğimize inandırıp hemen arkalarından "neaa gitcem yeaa evime gidicem ben bırakallaaasen!" dedik. aslında dedim. bi tek ben yaptım bunu ama zaten çoğunlukla kendileriyle en çok iletişen bendim, malum bişiler anlatası olan insanlar hep gelip beni buluyo neden bilinmez. ardından muhtemelen varlığımdan haberi bile olmayan insanların feysbuklarını mıncıkladım ettim. şimdi de aha bunu yazıp zaman geçirmeye çalışıyorum ama yok karnım çok aç, zaman geçmek bilmiyo.


hayır düşününce bütün günüm ölüm kalım mücadelesi içinde geçmiş. açlıkla sınandığım şu saatlerden çok çok önce uykusuzlukla sınandım ve sabahın köründe yataktan kalkıp o burs şeysini hallettim. ondan bi kaç saat sonra bir insanın canı en fazla ne kadar sıkılabilir konulu bi araştırmada

GELDİ VALLAHA DA GELDİ!