bad decisions make good stories demişler

hayatımın yemek yemeyerek kilo almayı başarabildiğim bi evresindeyim. kendimi 40 yaşında, "belli bi yaştan sonra kilo vermek çok zor" kadınları gibi hissediyorum. gerçekten huzur bozucu. yine de spora başlamak gibi bi planım yok, sorry.

bugün düşündüm ve karar verdim ki insanı büyüten olaylar değil anlar. ne kadar büyük şeyler yaşamış olursan ol, anlar değiştiriyo adamı. bence yani. buna da ofisten zincirlikuyu'ya yürürken karar verdim. malum akşam trafiği, otobüse binilemiyo.


it's not who you were it's who you are. have we come this far lover, no? diyor, üstüne de tek kelime etmiyorum. iki gündür aynı şarkıyı dinle dinle manyak oldum. yaraaaab!

geçen gene düşünüyorum, bütün kötü özelliklerim arkadaşlarım tarafından yontulup yumuşatılıyo. kankelerimden duyduğum "yine iğrenç bi insan oldun"lara da bakınca resmen uzaktan kendi kötü de arkadaşları iyi insanı konumundayım. ama öyle değil aslında, severler beni kuzularım, valla.

ben big cat olma durumunu zihnimde uzunlukla eşlemişim. uzun bacak olsun, ince parmaklar olsun. genel itibariyle ince uzun bi karşılığı var zihnimde. meğer 42 beden de very big cat sayılıyomuş bazı diyarlarda. öte yandan herkesin standartları benimkileri tutsa koca ülke sekssizlikten kırılır bu da bi gerçek. yine de hala kusar gibi olduğumu inkar edemiycem. mütemadiyen garipsiyorum.

gerçek bi görümce olduğumu tekrar etmek için doğru zaman.

bunu beğenen bunu da beğendi odaklı erkek arşivi oluşturucak olsam internet ortamında, adam brody ve adam levine'in ikisini birden laklamış olana ryan reynolds öneren kod yazdırırım. (her şey için ayrı kod yazılmadığını TABİİ Kİ biliyorum). adam nescafe 3'ü bir arada gibi, mükemmel karışım. her bardakta artan tat noktasında da beklentilerim yüksek. bir bilene danışmalı.

gittim.