televizyon sevgim çok büyük

şimdi daha önce de muhtemelen belirtmişimdir ben geçen seneye kadar tam bi televizyon bağımlısıydım.. gerçek anlamda bağımlılıktan bahsediyorum.. izlemeyince yoksunluk belirtileri filan gösteriyodum nerdeyse :D ilkokul 4'te buffy the vampire slayer'la oturdum başına lise sonda anca kalkabildim.. arkadaşlarım minik öpüşme sahnelerinde kızarırken ben zamansız odaya dalan anneye karşı ileri derecede seri kumanda kullanımına geçmiştim (buna da yine ilk buffy'le riley mi ne vardı bunun asker sevgilisi onlar önayak oldular diyebiliriz..) en nihayetinde yıllar yılı izledim izledim izledim, bölüm kaçırmaz oldum, dizi izliycem diye arkadaş ektiğim oldu, alışverişe gelmiycem istemiyorum bişey dediğim bile oldu.. sonra geçen sene ben lise 3'teyken babam ben uyuduktan sonra odamdan televizyonu kaçırıp kaçırıp, odasında televizyon izlemeye başladı.. yattığı yerden izlemek daha keyifli oluyomuş.. ben de bişey demiyodum tek söylediğim sabah odama geri bırakın şunu taşıması zor oluyodu.. sonra biz şimdiki dandik evimize geçtik ve ben de lise 4 oldum.. odamda yer olmadığı için ve zaten eve erken gelip dizilerime yetişemediğimden iyi be dedim şimdilik çıkartıyım odadan ama sonra geri alırım.. yaz geldi, dizilerimin tekrarları dönmeye başladı, ben televizyonumu geri aldım odama.. dün babam geldi bilgisayar da televizyonda senin odanda haksızlık olmuyo mu böyle aa? dedi, bişey demedim tabii ki de benim odamda olucak yani.. en nihayetinde televizyon benim, bilgisayar da nerde durabilir ki başka.. sonra bugün kardeşceğizim geldi bu ne yaa bilgisayar da sende, televizyon da sende haksızlık dedi ki ben babamla ortak bilgisayar kullanırken bu hayvanın kendi bilgisayarı var zaten neden bilgisayarın benim odamda durmasına içerlemiş anlamıyorum.. film izliycem ben dedi, iyi dedim al götür, bişey izlemiyodum sonuçta ama yine de sinir kapladı bünyemi.. sağa sola tekme atasım var çok fena, hayır madem bi şeye karşılık başka bi şey vermek zorundayız o zaman gardrobumu verebilirim yani televizyonum karşılığında..