hayat vurdu sillesini yüzüme yüzüme

canım internet balım internetin hayatımıza kattığı güzelliklerden bir tanesi: garip bakan zenci bebek. vazgeçilmezim.

sabah her şey pek de normal başlamış idi. dersime girmiş idim, dersimden çıkmış idim, röportaj haberi gelmiş idi, sevinmiş idik, didiyle takılmış etmiş idik, elbise denemiş idim bi tane "şimdi bas çalıyo olsam ne güzel gurubumun konserlerine bunla çıkar idim." demiş idim, oda arkadaşlarımla (yurttaş ahah.) tiyatroya gitmiş idim akşam sokrates'in son gecesi'ne. mutlu idim yani.. hayat güzel, dünya güzel, sen güzelsin güzelsin halleri idi..

ammaaaaa odama gelip hali hazırda temassızılık sorunu yaşayan laptop kablocuğumun artık hiç bi şekilde çalışmadığını farketmemle dünyam yıkıldı. insan içinde olmadığı zamanların uyanık olduğu kısımlarında çevresindeki 5 metrekarelik alanda açık bi bilgisayar ve internet bağlantısı olmayınca sinir buhranları geçiren bünyemin bu duruma verdiği tepkileri bi düşün. yoksunluk belirtileri filan göstermeye başladım. zaten gecenin şu saatinde dünyanın en yavaş bilgisayarından bunları yazmaya çalışmamı da ancak bu şekilde açıklayabilirsin. ağır yoksunluk.

yarın cuma evime gidiyorum. oh çok şükür rabbime amin cümlemize hayırlısıyla. adam gibi bilgisayar görücek gözüm.