oooof okan bayülgenin bembeyaz kollarına bakıyorum şu an

naber?

evime geldim bugün. ama nası geldim bi ben biliyorum. yolda can vermek dedikleri. parmak boğumlarım çanta taşımaktan yara oldu. öte yandan artık gelecek nesillere çok zor şartlarda okuduk biz yapabileceğim için sevinmiyo diilim.

dün taksim'de yürürken çocuğun biri elime bi kağıt tutuşturdu, en "tavşanların öldürmesine izin vermeyin" konulusundan. sağına soluna baktım hiç bi topluluk şu bu adı yok. artık akşam evde dertlenip fotokopiciye mi koştu naaptı bilmiyorum. her neyse. çok sevindim o kağıdı görünce bunu söyleyim dedim.

bundan sonra "boğaziçi nasıl?" sorularına cevap vermiyorum. neden? çünkü burda verilmişi var. okumak okutmak lazım tabii.

televizyonda hayden christensen'ın nası yaptıysa harun tekin'e benzemeyi başardığı bi film var. şaşkınım.

yazıcak da bişi yokmuş. kader kizmet tabii bunlar hep.