andy'nin bir star olduğunu hepimiz biliyoruz

internetsiz kaldığım günlerde blogun içine düştüğü acınası durumdan (çok çok az ziyaretçi) sonunda kendimi kurtarmış olmanın sevinciyle yaşıyorum bunu. inan google analytics'e bakamaz olmuştum bi süre. çok zor zamanlardı. neyse ki atlattık, hoh.

dün de yanlışlıkla bilgisayarımın fişini kopartıp evde bağıra çağıra ağlamıştım (her zaman derim bilgisayarım benim en büyük mal varlığım diye. dünya üstünde yaşayabileceğim en kötü 3. şey bilgisayarımın bozulması)sevgili babacığım da dayanamadı kızcağızının acılarına hemencicik yaptırdı bilgisayarımın fişini. baba işte, çok güzel bişi.

yeni birileriyle tanışmayı severim. ve şanslıyım ki sürekli yeni birileriyle tanışıyorum. ama söyliceğim şey bu değil. hani böyle birini tanıdıkça sandığın kadar harika biri olmadığını anlayınca yaşadığın his çok kötüdür ya, işte tanıdıkça karşındakinin sandığından daha harika (gerçekten harika bi sandığım var falan.. of) bi insan olduğunu anlamak da aynı yoğunlukta tam tersi hissiyatlar yaratıyo. tanışın kaynaşın gençler.

kedi çok saçma bi şeymiş ben bunu bildim. herkes evine kedi almalı, yemin ediyorum çok eğlenceli canlı yahu.

taylor momsen'ı 50 kere öldürsem yine doymam, yine doymam.

modayı takip etmemem tamamen fakirliğimin bi sonucu, yoksa ben de istanbul fashion week kapsamında olan şeylerden en azından birini görmek isterdim yani, istemezdim değil. bu arada fashion week demişken "istanbul last week/istanbul fashion week" billboardlarının çok sikko olduğunu belirtmek isterim. görsel bulamadım ama rastşarsınız illa bi yerde.