cüneyt arkın'ın tatlı olduğu bi zaman gerçekten varmış

naber?

dün acun'a gittim ikinci müakata. elenir miyim elenmez miyim bilmiyorum. ne var ki artık ortamda çalışan insanların hepsinin çok tatlı olduğunu biliyorum. bilmeseydim belki iyiydi ama artık gördüm. elensem bile en azından bi tanesini yanımda getirmem lazım. ACUNMEDYA HATIRASI. sıralamayı kahverengi pantolonlu kumral çocuk, aşağıda çok tatlı konuşan kırmızı tşiörtlü ve mülakkatta sevimli sevimli duran terlikli rahat eleman şeklinde yapıp yetkili merciilerin bi gugıl aramasında karşılaşması umuduyla aha da buracığa bırakıyorum.

iftara 2.5 saat kalmış. 20 olmama yaklaşık 7 ay kaldı. öte yandan didi de dün gece bizde kaldı.

son 6 aydır duymaktan en çok keyif aldığım söz öbeği "saçmalıyosun, vazgeç bence.."

yaklaşık 2 hafta içinde taşınıyo olmamız karşısındaki çaresizliğim, içime içime haykırdığım "koli yapmaktan nefret ediyorooaam" çığlıklarım ve zihnimin bi köşesinde her zamankinden daha parlak bi şekilde yanıp sönen "aha kesin yine bi şeyi bana kitliycekler" ifadesinden bu hallerim.

şimdi bu sabah dillendirilmiş bi takım ihtimaller (şu an ifade edemiyorum ama belki ileride) dolayısıyla çeşitli intihar alternatifleri düşünmeye başladığımı da belirtmekte fayda var.(ahaha böyle de söyleyince sanki zorla evlendiriliyomuşum gibi oldu.)

aha az önce sağa batım sola baktım sordum kendime "bugün avaz için naaptın?" diye, baktım bayadır bişi yapmıyorum. yazı yazayım balim dedim. ne yazacağım konusunda şu an hiç bi fikrim olmayabilir ama yazmamın lazım olduğu gerçeği karşısında oldukça önemsiz görünüyo zaten.