didi ve ozan gerçekten kalbimi kırıyosunuz pisler

"It was not my sword, Mondego, but your past that disarmed you"

sabah 11'den beri bilgisayar yanımda, karşımda kitaplar açık oturuyorum. 3 satır okumuşluğum yok, linguistics'den f'lesem de hepimiz rahat etsek.

gerçekten hepinizin amına koyayım diye bağırma isteği içerisindeyim. herkesten o kadar tiksiniyorum ki.

aslında çok da gergin bi insan sayılmam. ne var ki dört bi yanım bi şey olsa da atarlansam adamlarıyla dolu. acı içinde ölmelerini diliycem ama gencecik insanlar hepsi, kıyamıyorum da.

didi ve ozan'dan nefret ediyorum. izmir'de çok eğleniyolar. kendisi her ne kadar geçmişteki bi takım hatırlamak istemediğimiz yaşanmışlıkları gün yüzüne çıkarmaktan çekinmese de ozan'ı gerçekten çok ama çok ama çok ama çok özledim.  telefonda konuşurken çok üzüldüm kapattırdım hemen. eşek adam ya, yeminle old and wise dinleyip ağlıyorum içime içime.

takılmaca istiyorum, sadece takılmaca. takılmaca yaparken ölelim falan.

karnım acıktı yine