Falan

Naber?

Yazmam gereken başka şeyler olduğu için -ve pek tabii kendilerini yazmak şu an istediğim son şey olduğu için- bi kez daha buradayım.

Caz poserlerına gıcık olmakla meşgulüm bi süredir. gerçekten müzikle ilgileniyosan, bişiler çalıyosan, öğrenmeye çabalıyosan falan bi şekilde mevzuya dalabilirsin tabii de -dikkat bu noktada içimdeki yargılayıcı insan ortaya çıkıcak- Allah'ın Adana'sından yeni gelmiş bi lise öğrencisinin ömrünü caza adamışlığını komik buluyorum. Öğrenmeye çalışıyorum de, ilgileniyorum de, merak ediyorum de ama gelip bana bilmem kimin afişini gördüm, heyecandan bayılıcam deme. İnanmıyorum çünkü. Bunun cool bişi olduğunu da düşünmüyorum ayrıca.

Geçtiğimiz günlerde gerçekten artık daha fazla müzik dinleyemeyeceğime ikna oldum. İki gün falan da dinlemedim cidden. Sonra kar yağdı falan da onun romantizmi hatrına kulaklıklarımla barıştık. Yine de yeni şeylere ihtiyacım var. Aynı şeyleri dinlemekten kusucak gibi oluyorum.

Maaş günü de gelmek bilmiyordu resmen. Kılık kıyafet almam lazım, kenara biraz para atmam lazım (erasmus'a para biriktirenzo) ve bunları yaparken yemek yemeye devam etmem lazım. Ayrıca tatilden sıkıldım (şu an içinde bulunduğum duruma tatil demek pek mümkün değil zaten); okul başlasın istiyorum, yurda döneyim istiyorum. Aslında galiba sadece uyumak istiyorum.

İnsanlar beni hırslı sanıyo. Halbuki gerçekten başarıya koşacak hırslı insan değilim, hırslıyım ama o insan değilim. Daha çok Mario'da bölümü geçemedi diye sini krizleri geçiren beyinsiz kızın az daha büyümüşüyüm. Hedef falan gibi bi konsept yok, hepsini istiyorum, hep daha fazlasını. Bütün levelları geçicem, herkesi yenicem diye tepinmekten arada ne oluyo ne bitiyo anlamıyorum bile. Uzun vadede faydalı bi sonuç vermesi mümkün değil gibi geliyo ama bakalım.

Yeni bişiler öğrenmek istiyorum.