biz de rakçıyız

okul özlemiyle yanmışım tutuşmuşum hiç de bilememiş kimse. yurt odacığımdan yazıyorum bu satırları, pijamalar bi şeyler. oysa ben de isterdim yani böyle dize kadar sıyrılmış (yerler pis, yere değmesin diye) pijamalarla odanın köşesine tüneyip bilgisayar ekranına bakmaktansa yaklaşık bi saat sonra teker teker kendini sahneye atıcak okul gruplarını izlemek üzere bronx yolları tutmaya hazırlanıyo olmayı. kader kısmet gidicek insan bulamadım, açıkçası sorup soruşturmadım da pek ama didikler gelmiyo, oda arkadaşlarımın da zaten pek o konularda isteği yok ki "belki bi ihtimal" diyip sorduğumda da bunu gayet açık ettiler. bi an önce takılmaca arkadaşı bulmam lazım kendime.

bugün dersten sonra cevahir'e gittik (salata yemeye, evet böyle bi mallık yok farkındayım ama dilşutlar geçen orda bi yerde yemişler, çok beğenmişler biz de yiyelim hobarey dedik) tam asansöre binicez kameralı adam ve mikrofonlu kadın rock müzikle ilgili bi kaç soru sorabilir miyiz? dedi. iyi dedik. aldı karşısına ama saçma sapan sorular soruyo, böyle yarısında rockçı geçiyo filan. ben de ebik übük diye kaldım doğal olarak. rockçı nasıl olur, ne yer, ne giyer? diye bi soruya ciddi ciddi cevap verirsem sonrasında eve gidip avril lavigne eşliğinde ne kadar asi olduğumu haykırmam gerekir diye düşünüyorum. bırakallasen. rockçıyla popçu arasında ne gibi farklar vardır? rock müziğin amacı nedir? ve sinirlendiğinde ne yaparsın? da diğer abidik sorulardı. her neyse demem o ki olur a televizyonda aptal bi surat ifadesiyle "eeööööö.. ımmmhh.. bilmem ki" filan gibi tepkiler veren bi kız görürsen benim o. gerçi görüceğini sanmıyorum kız hiç bi soruya istediği cevabı alamamış (çoğuna doğru düzgün bi cevap alamamış aslında) bi muhabirin memnuniyetsizliğiyle ayrıldı yanımızdan. gittik salatamızı yedik biz de.