dün geceden kafamda kalan oldukça net bi azar coşar deli gönül performansı

 görsel: ulaşım sırasında uyumak. çok yakında yapacağım şey.

günaydın ey ahali!

saat şu an 08:49 ve içinizde aklı başında bi kaç kişi varsa onlar şu anda uyuyolar.ben uyumuyorum gördüğün gibi ama burda sanma ki eheh görüyo musun nası da anormal, nası da enteresan bi insanım ben yaa triplerine giricem. evet, kelimenin tam anlamıyla 5 gün boyunca eşek gibi çalıştıktan sonra dün korofest'in sonunda bitmesini 21:30, bümk takılmacalarından dönüşü 03:00'e yakın bişiler ve güzel yatağıma uyumaya hazır bi şekilde süzülmüş olduğum zamanın da yaklaşık 04:15 olduğunu göz önnde bulundurursak (ki bunlar götümden uydurduğum saatler değil arkadaşım, baktım hep saat kaç olmuş diye ara ara. izini sürdüm hep saatin. izini süre süre. izini süre süre (ekstra leşleşmek. korofest şakaları)) şu an yapmış olduğum şeyin ne kadar saçma olduğunu görebiliriz. tıpkı yarın sabahın köründe kalkıp tekrar geleceğim kesin olduğu halde, şu saatte evime gidiyo olmam kadar saçma. ama yapılcak bişi yok. ebeveynlerden alınması gereken bi izin söz konusu oldu dün bi anda ve bunun için bu haftasonu (en azından bi kısmında) evde olmak durumundayım. dahası anamı, babamı ve gardaşımı (kardeş, gardaş, karındaş. bele bele şeyler) ve hatta inanmazsın ananemi özledim.

yani, şimdi gidiyorum ama yarın gelicem inan bana. (vera esintileri içeren final. bu arada toplaştık, konuştuk, iletişim filan güzel oldu. bak bi istersen. baya bi canlar baya bi ballar çünkü)