Duygusal Şakası Yapmayacağım

Hayatımdaki herhangi bir şeyi olması gerektiği gibi yaşayamayacağım için yarın sabah 6'da kalkıp spora gideceğim. Çünkü neden? Çünkü tabii ki creepy bir spor hocasına denk gelmem gerekiyordu ve tabii ki kendisiyle karşılaşmaktan kaçınmamın başka bir yolu yok. Bilmiyorum, belki de insanları bu şekilde motive ediyordur. Düşününce, kendi halime bırakılsam sabah 6'da kalkıp spora gitmeyi düşünmeyebilirim bile.

Benim için zengin aile kavramının karşılığı ailede, çocukların isminin sonuna "-iş, -öş, -oş" gibi sikik ekler takarak seslendikleri en az bir aile büyüğü olması demek. Bizim ailede isim takma işi maksimum "bal nene" ve "çavuş dede"ye kadar uzandı, bildiğin orta direk yani. Ne zaman ki kuzenime (en küçüklerden biri olduğu için onu seçtim, bi de fonetik olarak da uygun) "özgiiiiiiş" diye seslenen yavşak çocuklarım olacak, o zaman zengin aile olduk biz diyebileceğim. O zamana kadar, zor.

Prenseslik hususunda aklıma takılan birkaç (aslında iki) şey var:
1. Kendisine prenses denmesinden hoşlanan kızlar var mı gerçekten?
2. Her gördükleri kıza anında "prenses" diye girişen bey kişilerin aklından tam olarak ne geçiyor?

Uflar, öfler, falanlarla.